چو بر جست و آمدش هنگام شوی

چو پروین شدش روی و چون مشک موی

ابا پیل گردونکش و رنگ و بوی

ز خاور به ایران نهادند روی

ز بالا فرو برد سر پیش اوی

همی بر زمین بر بمالید روی

چو کافور موی و چو گلبرگ روی

دل آزرم جوی و زبان چرب‌گوی

همه دل پر از کین و پرچین بروی

به جز جنگشان نیست چیز آرزوی

فتاد اندران بوم و بر گفت‌گوی

جهانی بدیشان نهادند روی

بفرمود تا قارن رزم جوی

ز پهلو به دشت اندر آورد روی

عنان را بپیچید و برگاشت روی

برآمد ز لشکر یکی های هوی

یکایک چو از جنگ برگاشت روی

پی اندر گرفتم رسیدم بدوی

بیامد فرستادهٔ شوخ روی

سر تور بنهاد در پیش اوی

همه نامداران پرخاشجوی

ز خشکی به دریا نهادند روی

مرا گفت شو پیش دژبان بگوی

که روز و شب آرام و خوردن مجوی

چو دژدار و چون قارن رزمجوی

یکایک به روی اندر آورده روی

همی تاخت اسپ اندرین گفت‌گوی

یکایک به تنگی رسید اندر اوی

بماندند لشکر شگفت اندر اوی

ازان زور و آن بازوی جنگجوی

پس آنگه سوی آسمان کرد روی

که ای دادگر داور راست‌گوی

نگاری بُد اندر شبستان اوی

ز گلبرگ رخ داشت و ز مشک موی

پس پردهٔ تو در ای نامجوی

یکی پور پاک آمد از ماه روی

از آهو همان کش سپید است موی

چنین بود بخش تو ای نامجوی

جوانی پدید آمدی خوب روی

سپاهی گران از پس پشت اوی