بهارست جایی کجا روی اوست

بهشتست جایی کجا خوی اوست

دل اختر از جان هوا جوی اوست

زبان زمانه ثناگوی اوست

که اکنون دلارام بانوی اوست

پرستنده طاق ابروی اوست

که عشق من ای خواجه بر خوی اوست

نه بر قد و بالای نیکوی اوست

ندانست کان ماه یا روی اوست

سواد شب ار زلف هندوی اوست

نه تنها شبم تیره از موی اوست

که روزم همه روشن از روی اوست

دوعالم که نبود ز یکرشته بیش

کمین موئی از تار گیسوی اوست

قیامت که صد فتنه دارد ببر

[...]

مرا قبله جان کنون روی اوست

که محراب دل طاق ابروی اوست

بدیدار بیت الحرامش چکار

کسیرا که دل کعبه کوی اوست

سراسر جهان و در او هر چه هست

[...]

همه وصف والشمس از روی اوست

همه شرح واللیل از موی اوست

دل و زور مختار بازوی اوست

وگر کینه جوید زنیروی اوست