گر این پرسش از من بماند نهان

نمانم ترا زنده اندر جهان

چنین گفت سهراب کاندر جهان

کسی این سخن را ندارد نهان

فرستم به نزدیک شاه جهان

تنت را کنم زیر گل در نهان

که مانندهٔ سام گرد از مهان

سواری پدید آمد اندر جهان

چنین بر شده نامت اندر جهان

بدین بازگشتن مگردان نهان

همی رفت منزل به منزل جهان

شده چون شب و روز گشته نهان

کسی کاو بود پهلوان جهان

میان سپه در نماند نهان

ترا بی‌نیازی دهم در جهان

گشاده کنم گنجهای نهان

جوانی چنین ناسپرده جهان

نه گردی نه نام‌آوری از مهان

چرا مهر باید همی بر جهان

چو باید خرامید با همرهان

نشانی شد اندر میان مهان

نزاید چنو مادر اندر جهان

سیاوش چنان شد که اندر جهان

به مانند او کس نبود از مهان

یکی سور فرمود کاندر جهان

کسی پیش از وی نکرد از مهان

که اندر شبستان شاه جهان

نباشد شگفت ار شوی ناگهان

چو فرزند تو کیست اندر جهان

چرا گفت باید سخن در نهان

که فرزند آرد ورا در جهان

به دیدار او در میان مهان

همی گفت کز کردگار جهان

یکی آرزو دارم اندر نهان

یکی جادوی سازد اندر نهان

بدو بگرود شهریار جهان

بد و نیک و هر چاره کاندر جهان

کنند آشکارا و اندر نهان

بگفتم همه هرچ شاه جهان

بدو داد خواست آشکار و نهان