بجای نماز اندر آن قعر تنگ

زدم بی‌محابا دو قلاج بنگ

شکم خالی و سرپر از دود بنگ

زد آتش به جان بادهٔ لعل‌ رنگ

به مصر و حجاز اندر آییم تنگ

وز آن پس بتازیم تا رودگنگ

فروهشته برگردنت پالهنگ

شکسته سر و دستت از چوب و سنگ

زمانه به قصد دلم بی‌درنگ

گشاید ز غم تیرهای خدنگ

ز هر سو بپا خواست فریاد جنگ

ز شیران غرّان و غرّان پلنگ

سوی پارس کردند آهنگ جنگ

که آرند آن سرزمین را به چنگ

دگر باره آماده سازم بجنگ

که پیروزی آرام دگرره بچنگ

کمر بهر کین پدر بسته تنگ

نیاورده بر خویش تاب و درنگ

چویک چند روزی بر آمد ز جنگ

بگرز و بزوبین و تیرو خدنگ

اگر یلر باشی تو با من بجنگ

بسی بهره آید ترا خود بچنگ

یکی روز سر گرم پیکار و جنگ

بشمشیر و گرز و بتیر و خدنگ

بدوزم دهانشان به تیر خدنگ

بسوزم همه لشکرش را بجنگ

خود و لشکرش را بیارم به چنگ

چو ماهی که آید بکام نهنگ

بپاسخ بگفتند رو سوی جنگ

از آن پس بیاییم ما بیدرنگ

پس از ما شه مصر آید بجنگ

بکورش نمائیم ما عرصه تنگ

بگفتا هم آوردت آمد بجنگ

ز ترکش بر آورد تیر خدنگ

بر آشفت کورش بفرمود جنگ

نمایم نزیبد بجنگش درنگ

سر انجام رفت او بتابوت تنگ

نکرد او زمانی بعالم درنگ

تو باید کمر را ببندی بجنگ

دهانشان بدوزی به تبر خدنگ