چو این حرف بشنود از آن تنگدل

بر آن هر دو بخشود آن سنگدل

ندانم چرا مردم سنگدل

ازین شاد گردند و زان تنگدل

از جفا وجور تو ای سنگدل

بی کسی آهی کشد ازتنگدل

ز کس میهمان گر شود تنگدل

سزد خوانی او را اگر سنگدل

بسی پور مرجانه شد تنگدل

سپس گفت با شامی یی سنگدل

خروشید کای لشکر سنگدل

که پیغمبر است از شما تنگدل

ز افغان آن بانوی تنگدل

گرستند آن مردم سنگدل

بشد نرم از زاری اش سنگدل

گذشت ازسر خون آن تنگدل

چرا بودی ای بدگهر سنگدل؟

نگشتی زکردار خود تنگدل؟