تو کز کشور جسم درنگذری

از آن عالم جان کجا پی بری

بتابید ازو شوی از دین بری

ز بانو نپذیرفت پوزشگری

ز فرمان ورایش اگر بگذری

نبینی به دیگر جهان برتری

تو چون زاده ی ساقی کوثری

به ما تشنگان توش و تاب آوری

به خدمت مرا پشت شد چنبری

رخ لاله گون گشت نیلوفری

زشامی سواران در آن داوری

یکی مرد بد نام او تبحری

برآورد یک نعره ی حیدری

برآهیخت شمشیر نام آوری

بدان شیر نیزار جنگ آوری

بزد نیزه عثمان بن تبحری

پذیرد مگر ازتو خواهشگری

نبیند به گفتار تو سرسری

رگ هاشمی غیرت حیدری

همان گوهر و فر نام آوری

چنانی که گفتی وزآن برتری

گواهم ترا اندرین داوری

خدایش به هنگامه ی داوری

ببخشید منشور خواهشگری

نه تو زاده ی پاک پیغمبری

دریغ آمدم از چنین داوری

نه فرشی دران خانه نه بستری

نه سقفی دران مانده و نه دری

ولیکن به چشمم از آن کمتری

که بر من چنین سرزنش آوری

در این خاندان بوده پیغمبری

سپهداری و دانش و سروری

چنینی و از این هم افزونتری

که پرورده ی دست حق حیدری

که گردد چو دو هفت روز اسپری

ز دویم جمادی به فرخ فری

به هر جا به فرماندهی مهتری

فرستاده با نامور لشگری

گمانم همانا نه زین لشگری

نوند براهیم بن اشتری