هوا زی ز گلشه یکی یاد کرد

رخش گشت زرد و دمش گشت سرد

غلامک بگفت: ای دو آزاد مرد

بباید شما را یکی کار کرد

اگر من بگویم که با من چه کرد

چه آورد پیشم ز داغ و ز درد

که چون بود و آن شاه فرخ چه کرد

به جای دو عاشق بمرد او بدرد

چو گلشاه در هجر ورقه بمرد

روان گرامی به یزدان سپرد

پس آنگه نبی گفت: ای رادمرد

نخواهی که آزاد گردی ز درد؟