هرآن کس که او برگزیند رواست

جهاندار بربندگان پادشاست

یکی غلغل از باغ و ایوان بخاست

که گفتی شب رستخیزست راست

چنین گفت سودابه کاین نیست راست

که او از بتان جز تن من نخواست

بترسید و ز شاه زنهار خواست

که این خواب را کی توان گفت راست

زمین تا لب رود جیحون مراست

به سغدیم و این پادشاهی جداست

سیاووش ورا دید بر پای خاست

بخندید و بسیار پوزش بخواست

بدو گفت چون کارها گشت راست

چو گرسیوز ار بازگردد رواست

گر او را ببخشد ز مهرش سزاست

که بر مهر او چهر او بر گواست

ز داد جهان آفرین این سزاست

که گردد زمانه بدین جنگ راست

فرود آمد و شاه برپای خاست

برو آفرین ز آفریننده خواست

ازان پادشاهی خروشی بخاست

تو گفتی زمین گشت با چرخ راست

خروش تبیره ز میدان بخاست

همی خاک با آسمان گشت راست

عنان را بپیچید بر دست راست

بزد بار دیگر بران سو که خواست

از افراسیاب ار بخواهی رواست

چنو بت به کشمیر و کابل کجاست

چو فرمان دهد من بران سان که خواست

برآرم یکی جای تا ماه راست

تو پیمان چنین داری و رای راست

ولیکن فلک را جز اینست خواست

از آورد نیزه برآورد راست

زره را بینداخت زان سو که خواست

ز گوهر مرا با دل اندیشه خاست

که یاد آمدم زان سخنهای راست

دلاور سه اسپ تگاور بخواست

همی تاخت یکسر شب و روز راست

به ایرانیان گفت رستم کجاست

که گوید که او روز جنگ اژدهاست