سر آن دلیران زبان برگشاد

که دارم نشانی من از کیقباد

بگوییم یکسر نشان قباد

که او را چگونست رسم و نهاد

بپرسیدی از من نشان قباد

تو این نام را از که داری به یاد

ز تخم فریدون منم کیقباد

پدر بر پدر نام دارم به یاد

تهمتن همانگه زبان برگشاد

پیام سپهدار ایران بداد

برو حمله آورد مانند باد

بزد نیزه و بند جوشن گشاد

به شاهی نشست از برش کیقباد

همان تاج گوهر به سر برنهاد

همی خواست بردنش پیش قباد

دهد روز جنگ نخستینش داد

قباد آمد و تاج بر سر نهاد

به کینه یکی نو در اندر گشاد

کنون از گذشته مکن هیچ یاد

سوی آشتی یاز با کیقباد

مگر رام گردد برین کیقباد

سر مرد بخرد نگردد ز داد

ببردند نامه بر کیقباد

سخن نیز ازین گونه کردند یاد

چنین گفت با نامور کیقباد

که چیزی ندیدم نکوتر ز داد

بسر شد کنون قصهٔ کیقباد

ز کاووس باید سخن کرد یاد

من از جم و ضحاک و از کیقباد

فزونم به بخت و به فر و به داد

بگوید که این اهرمن داد یاد

در دیو هرگز نباید گشاد

همه پند پیرانش آید به یاد

ازان پس دهد چرخ گردانش داد

همه ساله پیروز بادی و شاد

سرت پر ز دانش دلت پر ز داد

ازان پس یکی داستان کرد یاد

سخنهای شایسته را در گشاد

همان زو و با نوذر و کیقباد

چه مایه بزرگان که داریم یاد