به جمهور گفت آن یل پاکزاد

چه سود آنکه شد رنج من جمله باد

سه روز و سه شب راند ازپی چه باد

بروز چهارم گه بامداد

نخستین بگو نام و اصل و نژاد

چنین داد پاسخ که ای پاک زاد

جهان جوی هم چرخ برزه نهاد

بر او تیر بارید مانند باد

سر (و) روی هم بوسه دادند شاد

چو پاس فرامرز با دین و داد

سپهبد چنین گفت هرگز مباد

کز ایران کنم بر دل خویش یاد

ز نه بیشه آن داستان کرد یاد

یکایک بر آن سپهدار راد

کز ایران دوان پاس آمد چه باد

هم اندر زمان آن سپهدار راد

کز ایدر به ایران خرامی چو باد

نیاری ز کار گذشته به یاد

بخوان من آید سپهدار شاد

ببینم یکی روی آن گرد راد

تخاره به میدان او رفت شاد

ورا نیز بربود و بردش چه باد

ز پیش صف ارهنگ آمد چو باد

میان سپه در چه کوهی ستاد

چنین پاسخ ارهنگ واژونه داد

که ای گرد بر گوی نام و نژاد

که از تخم پیران بد او را نژاد

جهاندیده و مرد پاکیره زاد

بیامد به نزدیک ارجاسپ شاد

ستم کاره بسرم سری پر ز باد

گرفتند ره سوی ارجاسپ شاد

ببردند شه زاده را همچو باد

جهان را بسی هست از اینگونه یاد

مخور غم دلت را بدل دار شاد

شهنشاه چرخش بزد برنهاد

به تیر اندر آمد بکردار باد

به گفت این تیری بزه برنهاد

بزد بر بر اسب او همچو باد

زمانی چه شد یک سواری چه باد

برآورد تیغ و بشه رخ نهاد