که مندیش دیگر تو را مژده باد

امیرت ببخشید و زنهار داد

چو چشم ستمگستر کژ نهاد

به درگاه سالار کشور فتاد

ستمگر بدوگفت: سالار راد

بگو راست با من چه فرمانت داد

که احسنت ای میر با دین و داد

درود جهان آفرین برتو باد

که بودی عمر نام آن بدنژاد

که نفرین برآن مرد ناپاک باد

چو چشمش به روی برادر فتاد

به زاری زمین را همی بوسه داد

چو این خیره گی کرد آن پرفساد

تو بودی گرفتار ابن زیاد

به فیروزی و خرمی خیر راد

به کاشانه ی بد گهر پا نهاد

ز پور جوان تو آرم به یاد

و یا از ابوالفضل فرخ نژاد

امان دادش آن شب سپهدار راد

دل بد گهر زاده را کرد شاد

چو بنشست برگاه مختار شاد

سپهدار را گفت: کای پاکزاد

بدو گفت مختار کای بد نژاد

بگو نام آنان که داری به یاد

بپرسید مختار زان بد نژاد

بگو تا زلشگر چه داری به یاد؟

شنید این چو زو مهتر پاکزاد

یکی خلعت شاهوارش بداد

تن تیره شان اندر آتش نهاد

سپس داد خاک پلیدان به باد

پیمبر از او باد خوشنود و شاد

که کیفر کشید و نکو داد، داد

به مینو شد از کار مختار راد

روان سپهدار عباس (ع) شاد

چو چشم سپهدار بر من فتاد

بخندید و فرمود: کای مرد راد

چنین گفت منهال کای پاکزاد

مرا گفت سجاد آمد به یاد

چو این کرد بد خوی مروان نژاد

به در پور مرجانه را بار داد