چو فردا زند بر سپهر آفتاب

جهان می شود سر به سر زر ناب

برآورد سر زال و از جای خواب

سر پر زکینه دلی پرشتاب

فرو برد پا در هلال رکاب

به زین اندر آمد یل کامیاب

بدو دیده بان گفت کای کامیاب

بود هفته تا ببر رفته در آب

وز آن روی، گودرز در اضطراب

که فردا به دستان چه گویم جواب

نهنگ از نهیبش گریزان در آب

پر افکنده از هیبت او عقاب

به نخجیرگاه شه افراسیاب

نیارد ژیان شیر کردن شتاب

به یک دست بگرفت جام شراب

به دست دگر ران گوران کباب

چو زین در برمتان به توران شتاب

شما را فروشم به افراسیاب

مرا خواهر است این گو کامیاب

که بانوگشسبش همی خواند باب

برمتان کنون پیش افراسیاب

برشه بیفزایدم جاه و آب

چنین پاسخ آورد بانو شتاب

کای سر هوای دلت کامیاب

فکندند هر دو شکار از شتاب

بکردند با هم بر آتش کباب

گهی با کباب و گهی با شراب

چو گشتند از باده مست خواب

فرامرز گفتا که باشد صواب

برون آمد از ابر چون آفتاب

از آن پیش آتش فروزد شتاب

شتابیم نزدیک افراسیاب

همه ره گرفتند گردان شتاب

چنین تا به درگاه افراسیاب

بگفت این و خنجر کشید او شتاب

گرفتش سر دست افراسیاب

به هم پشت تیغ من از آفتاب

کند روی کشور چو دریای آب

سراپرده و خیمه نزدیک آب

طنابش بپیوسته اندر طناب