شاه را سست وفا یا تو فریبیدی سخت

ورنه بودش بکف از طره تودامن بخت

علم قد بلندت ظفر انگیز درخت

هوس تخت گرش بود تو را سینه چو تخت

آن شنیدم چو ابوالقاسم مستکفی را

از پس متقی اقبال فرا برد به تخت

قائد جیشش امیرالامراء توزون را

گشت در تن رگ جان سست ز بیماری سخت

چاره اش کرد هلال بن براهیم طبیب

[...]

شاه می‌خواست نهد تاج و زند تکیه به تخت

باد می‌خواست که بیرون کشد از ریشه درخت

حجت بالغه کند از تن هر باطل رخت

سست‌عهدان را مالید به سرپنجه سخت

شاخها خم بخم اندر زده مانند درخت

در کمر خنجر و در دست عمودی یکلخت

تا کیومرث بهار آمد و بنشست به تخت

سر زد اشکوفه سیامک‌سان از شاخ درخت

غنچه پوشیده چو هوشنگ زمردگون‌رخت

بست طهمورث بر دیو محن سلسله سخت