نشود خاک تا به روز شمار

همچو خورشید، پنجه ی معمار

که عجب رونقی به عالم داد

زین همایون بنای فیض آثار

کرده برگ شکوفه ی باغش

[...]

تا به کی باشم از پریشانی

چون نگه، پایمال حیرانی

چند چون زلف دلبران پیچد

نفسم در گلو ز پیچانی

کیستم من به تنگنای جهان

[...]

ما درین کهنه دیر دیر اساس

خشت ویرانه ایم و نقش پلاس

می زند روز و شب به خرمن ما

تیغ دهقان برای برق از داس

وای بر جان صید خسته ی ما

[...]

صاحبا! سرورا! خداوندا!

ای که خلقت چو روی تو نیکوست

طبع تو گلشنی ست کاندر وی

همچو خورشید، صد گل خودروست

مگر از خلق تو صبا به چمن

[...]

در زمان خلافت شه دین

سایه ی کردگار، شاه جهان

ساخت دستور عهد در لاهور

یعنی اسلام خان عالی شان

خانه ای کز صفای آینه اش

[...]

ای خجسته بنا، ز رونق تو

چشم بد دور، چشم ایامی

همه روی زمین به سایه ی توست

کز بلندی چو صیت اسلامی

در نظرها ز بس که مرغوبی

[...]

ای سحاب حدیقه ی احسان

از تو در خوشاب می خواهم

هر گدایی چراغ می طلبد

از تو من آفتاب می خواهم

صبح خورشید در شکم، یعنی

[...]

خواجه بشنو حدیث راست ز من

هست مستوره ای ترا به حرم

که به هرکس رسد، ازو گیرد

همچو آیینه نطفه ای به شکم

هرچه شاهان عصر ما دیدند

جانب مخزنش روانه کنند

پر عجب نیست گر چو حمامی

آب را نیز در خزانه کنند!

هر که نخل بلند طبع مرا

دید، از اقتضای طالع پست،

سنگ از بس به شاخسارش زد

استخوان های میوه را بشکست

چشم بد دور، خواجه را پسری ست

که همه زیرکی و ادراک است

چه عجب گر ضعیف و خرد افتاد

که چو خشخاش، تخم تریاک است

هست کارم به مجلسی که درو

حرف با لب چو خنده بیگانه ست

چند پاس ادب کسی دارد؟

انجمن نیست این ادبخانه ست!

صاحب مال و جاه را ز جهان

آفتی نیست تا بود زنده

زان که هر جا دعا و تعویذی ست

همه باشد به نام دارنده

شب خرد دید سربرهنه مرا

گفت ای از تو پشت معنی راست

تو که سوگند چرخ بر سر توست

سر برهنه چرایی، این چه اداست

آسمان تاج آفتاب آرد

[...]

موسم عیش، طفلی و پیری ست

که نشاط این دو وقت فیروز است

وقت گلگشت باغ و سیر چمن

اول روز و آخر روز است

خامه‌ام برخلاف عادت خویش

سفله‌ای را کشیده است به پیش

آن کج اندیشه‌ای که همچو کمان

بسته دایم برای جنگ میان

وان میانی که کینه قربان است

[...]

آب آتش تلاش یعنی می

شعلهٔ خوش‌قماش یعنی می

حسن را جلوهٔ ظهور دهد

آزر بت‌تراش یعنی می

همچو لاله به آبرو دایم

[...]