کرده‌ام در حیات چون تقصیر

کی به گورم شوند عذرپذیر

بی‌قرار است کِلکِ شوقِ حریر

تا کند سطرِ معنی‌ای تحریر

قسمتِ دیده زین چمن بِستان

بهره‌ی گوش از این نوا برگیر

طالبی کرد طوفِ استادی

[...]

هرزه در... می دهی به خمیر

به خران درخور است مشت شعیر

پیش از این هم سخنوران دلیر

کارفرما شدند کلک دبیر

جلوه گر گشت اقتدار قدیر

که از آن می شود به کن تعبیر

حق به ارواح منصب تدبیر

داده بود و نبود ربط پذیر

منتظم گشت معنی تدبیر

بست صورت مآثر و تاثیر

آخرین پایه، نزد صاحب سیر

تقویِ دل ابودا ز رؤیت غیر

نسخه کردیمت آشکار و ضمیر

نه صغیری برون از آن، نه کبیر

دارم از نعمت جهان حقیر

دل بی آرزو و دیدهٔ سیر

گر دلت شد بدام عشق اسیر

چون کنم منع، حرف من مپذیر

هرگز از تو، تهی مباد سریر

باد بختت جوان و رایت پیر

جست ازو راه و گفت گفته ی پیر

مرد گفتا که :عذر من بپذیر

خانه ی تست، نیست خانه ی غیر

خیر مقدم بیا، قدمت بخیر

لیک نشنیده ام جوان یا پیر

که بگوید ز عمر گشتم سیر

گفت: زن مرد را چو سازد پیر

شود از دیدن رخش دلگیر

خنک آن آب صاف پاک ضمیر

که شد از روی حسن عکس پذیر

دلبری، در بردن دلها دلیر

در شکنج کاکلش، صد دل اسیر

ای همه کار تو مرا دلپذیر

دیده ز هر موی تو من کارکیر

شست تن، از مشک و گلاب و عبیر

جامه بپوشید بتن از حریر