هم به وقت شنیدن و گفتن

هم به هنگام خوردن و خفتن

شیوه شاه نیست آشفتن

واندر آشفتگی سقط گفتن

صبحدم از خمار آشفتن

وز صبوحی چو غنچه بشگفتن

خلوتی ساختن، پی خفتن

که بدو قصه ی نهان گفتن

من و ذات تو را ثنا گفتن

قصه اعمی است و در سفتن

زین سبب زود بایدم رفتن

تا نگردم دچار موج فتن

در بر خلق مویش آشفتن

لت زدن‌، زشت و ناسزا گفتن