حیدری‌کش خدای خواند شیر

کی زدی بر معاویه شمشیر

روی چون آفتاب و دل چون شیر

چون ره کهکشان کمر شمشیر

بازی خرس برده از شمشیر

خرس بازی در آوریده به شیر

وانگه آورد عزم آنکه چو شیر

برکشد بر مخالفان شمشیر

تاج برداشتن ز کام دو شیر

از خدا دانم آن نه از شمشیر

سر انگشت آن نذیر بشیر

کرده پستان خشک را پر شیر

سحر کردی مگر تو خواجه بشیر

کز سر بز روانه کردی شیر

چون زند نعره و کشد شمشیر

باز گردد به سینه غرش شیر

از نی تیز و آهن شمشیر

دشت ز آهو تهی و بیشه ز شیر