بر عدو پشت نکردن سپر است

تیغ خونریز دلیران جگر است

نشمرد کس هنر امروز به هیچ

در شمار آنکه کنون هست، زر است

خوی خوش با همه کس میسازد

[...]

بعد مردن، نشان ما سخن است

آتش کاروان ما سخن است

گردد از وی چراغ ما روشن

خلف دودمان ما سخن است

زو شود قدر ما مگر پیدا

[...]

ندهم تن بجز از عریانی

این سر است و ره بی سامانی

خنک آن کاسب قانع که خرید

آبرو با عرق پیشانی

بازی نعمت الوان نخوری

[...]

«بوذر» آن نو گل بستان کمال

کرد از این عالم فانی چو سفر

نو گلی رفت که چون لاله گذاشت

داغها گلشن خود را بجگر

کرد از این اجر مصیبت فارغ

[...]

در جهان ماتم و شوری دیدم

همه گویان ز دل و جان صدحیف!

چون صدف دست بهم سودی خلق

ک از آن گوهر رخشان صدحیف!

کوه و صحرا همه مینالیدند

[...]

منفعل نرگس از نگاهت شد

گل خجل پیش روی ماهت شد