گر نه او بودی مصاف و جنگ را

بهر غیرت را و نام وننگ را

چون نمایی آن رخ گلرنگ را

از طرب در چرخ آری سنگ را

بار دیگر سر برون کن از حجاب

از برای عاشقان دنگ را

تا که دانش گم کند مر راه را

[...]

چشم داند فرق کردن رنگ را

چشم داند لعل را و سنگ را

گفت نیم گندم آن تنگ را

در دگر ریز از پی فرهنگ را

اسپر خود کرده حق آن سنگ را

بر گشاده آب مینارنگ را

گاهی از چنگی گرفتی چنگ را

تیز کردی سوزناک آهنگ را

عشق چون بر دل زند اورنگ را

نرم سازد بهر عاشق سنگ را

می پرستند از جهالت سنگ را

همچو خود مصنوع بی فرهنگ را

در زمان آورد بیرون سنگ را

وآن عصا را زد به وی آهنگ را

نعل یابو زنگ پیش آهنگ را

از شتر پالان و از خر تنگ را

صیقلش آئینه سازد سنگ را

از دل آهن رباید زنگ را

عشق صیقل می زند فرهنگ را

جوهر آئینه بخشد سنگ را