کاروان شوق بی ذوق رحیل

بی یقین و بی سبیل و بی دلیل

راه دان اندیشهٔ او بی دلیل

چشم او بیدار تر از جبرئیل

رومی آن عشق و محبت را دلیل

تشنه کامان را کلامش سلسبیل

شوق راه خویش داند بی دلیل

شوق پروازی ببال جبرئیل

هر یکی ترسنده از ذکر جمیل

هر یکی آزرده از ضرب خلیل

آب را کردند بر صحرا سبیل

بر جبل ها شسته اوراق نخیل

ناز نارنگی و ناز زنجبیل

ناز سوسن عنبر و ناز قصیل

ای ز بوی گُل گریزان میل میل

همچو از لاحول‌، عفریت ذلیل

وین بتر از عقرب و مار و رطیل

حمله‌ور آید سوی ما، خیل‌خیل

ناگهان افتاد زیر پای پیل

هم کثیر از دست داد و هم قلیل

بس گره بگشوده‌ای، از هر قبیل

این گره را نیز بگشا، ای جلیل

مادر موسی، چو موسی را به نیل

در فکند، از گفتهٔ رب جلیل

دیوها کردند دربان و وکیل

در چه محضر، محضر حی جلیل