گر تو ایمان خواهی از هستی گریز

خود تو جام نیستی بردار تیز

رو تو ای عطّار از بی‌دین گریز

زآنکه بی‌دین با تو باشد در ستیز

شد نهنگ لا بسرهنگی عزیز

زان کمر دادش چو قاف و تیغ نیز

پس توباشی جمله دیگر هیچ چیز

چون تو باشی خود نباشد هیچ نیز

پس مرا فرعون نفسی هست نیز

کو ندارد جز شهادت هیچ چیز

یک دعاش آموخت زیبا و عزیز

گفت این بهتر ترازان جمله چیز

آنکه او از فقر فخر آمد عزیز

کی گذارد هیچ کس را هیچ چیز

چون شوم فارغ ز چندان رستخیز

لرزه بر من افتد و من در گریز

من نخواهم خواست از حق هیچ چیز

زآنکه با او درنگیرد هیچ نیز

سوی آن دیوانه شد مردی عزیز

گفت هستت آرزوی هیچ چیز

حاتمش گفتا که ای مرد عزیز

خورده ام زان تو هرگز هیچ چیز

زرد را کرده ز گلگونه عزیز

سرخ رویش خوانده و سر سبز نیز

اول نام تو از نام عزیز

یافته عزت چه خواهد بود نیز

چون از آن خود نبودت هیچ چیز

زین همه منصب چه سودت هیچ نیز

زین سخن در گشت لوح و گفت خیز

آبروی خویش و آن ما مریز

هرچه دید و هرچه بر وی رفت نیز

خوش شمرد آن جمله چون جان عزیز

گفت یوسف قبلهٔ روی عزیز

چون نمیبیند چه خواهد بود نیز

تا بدان دیده ز یک یک ذره چیز

نقد بینم روی لیلی جمله نیز

چون ترا هم خون بخواهد خورد نیز

خون دنیا کم خور آخر ای عزیز

تو دل پاک خود و جان عزیز

کردهٔ در قید یک یک ذره چیز