بنده را با خواجه خواهی در ستیز

تخم «لا» در مشت خاک او بریز

هر نفس با روزگار اندر ستیز

سنگ ره از ضربت او ریز ریز

دست او با آب و خاک اندر ستیز

آن بهم پیوسته و این ریز ریز

ظاهرش صلح و صفا باطن ستیز

اهل دل را شیشهٔ دل ریز ریز

لیکن از تهذیب لا دینی گریز

زانکه او با اهل حق دارد ستیز

تیغ همت راین ای هند عزیز

با فسان جرئت و امّید، تیز

یاسی ما هست ای یار عزیز:

حضرت جمبول یعنی انگلیز

گفت سوداگر بطوطی، کای عزیز

خواب از من برده ادراک و تمیز

من ترا کی گفتم، ای یار عزیز

کاین گره بگشای و گندم را بریز

صخره را گفتم، مکن با او ستیز

قطره را گفتم، بدان جانب مریز

پشه‌ای را حکم فرمودم که خیز

خاکش اندر دیدهٔ خودبین بریز

مور خوارش گفت، کای یار عزیز

گر تو نقاشی، بیا طرحی بریز