از من او چون نام حیدر را شنید

خویش را او از خرد بیگانه دید

از پر جبریل آواز او شنید

گفت اینک جبرئیل از حق رسید

هر که او را بر چنان مرکب بدید

از نهیبش زهره اندر تن درید

هیچ میدانی که حیه کی درید

واین هدایت او بحدّ مهد دید

عمرو عبدود چون آن نعره شنید

خویش را از جان خود بیگانه دید

چون شه عالم به پیش او رسید

عمرو آن شه را بظاهر خورد دید

پس علی مرتضی گفت ای پلید

نیستی در عالم از ارباب دید

چون امیر آن تیغ را بر سر بدید

تند بر جست و سپر بر سر کشید

تیغ او خود و سپر را بردرید

در گذشت ازخود و بر فرقش رسید

چونکه این سرّ از ایاز آن شه شنید

گفت می‌خواهم شود این سرّ پدید

چون ایاز این لطفها از شه شنید

خویش راکمتر ز خاک راه دید

جوهر معنی من چون عشق دید

گفت حسینی مذهبم دارم دو عید

حمله کرد آنشیر و پیش او دوید

از چنان هیبت خر سیّد رمید

پس غلام سیّد از پی در رسید

خواجهٔ خود را به پیش شیر دید

رفت شاه و پیش آن شیران رسید

گفت امروز است ما را روز عید

رو تودوری کن ازین مشتی پلید

شد کلام حق از ایشان ناپدید

جبرئیل از حضرت عزّت رسید

نزل از حضرت به پیش او کشید

هرچه می‌کردم نهان ز اهل وعید

من بگویم چونکه فرمان در رسید

هر که اسرار ولی خواهد شنید

دل ز غیر او همی باید برید

اهل دل خود ظاهرش را نیک دید

او گل بستان ظاهر نیک چید