من ازو گویم ازو دانم از او

می‌کنم دایم ز مظهر گفتگو

من بر آن بودم بسی ای نیکخو

تحفه را آرم برون در پیش تو

خط بهمان دارد اندر دست او

گر باو بیعت کنیم آید نکو

من نمی‌ترسم ز کشتن همچو تو

ز آنکه اسرارم علی گفتا بگو

یاامیر این جمله را احوال گو

تا بدانم حال ایشان را نکو

تا رود در داش سوزان همچو او

عالمی بینند آن سرّ مگو

من مقلّد نیستم در دین چو تو

دارم اسرار خدا از گفت او

این سخن با شیخ و با مفتی مگو

زانکه زین معنی ندارد رنگ و بو

رو تو چون منصور با حق یار شو

تا بری از شبلی و کرخی گرو

رو تو چون منصور با حق راست شو

کج مباز و این سخن ازمن شنو

رو تو ترک دنیی وعقبی بگو

مظهرم را بین و خود اسرار جو

رو تو از پیوند دو نان دور شو

تا نباشی همچو ایشان در گرو

ترک کن افعال بد را نیک شو

بر طریق صالحان نیک رو

خویش را و نیش را بشناس تو

تا شود کارت چو حال من نکو

عشق گوید رو بدین شه گرو

وانگهی اسرار حق از شه شنو

بهر آنی آمدم نزدیک تو

تا ترا واقف کنم از سرّ او

رازی از سرّ معانی گفت او

من بگویم ز آن یکی در گوش تو

هیچکس را نیست تاب جنگ او

خویشتن را پس نگهدارید ازو

گفت کودک نام خود با من بگو

کز عرب شخصی ندیدم مثل تو

پس امیرمؤمنان گفتا باو

ترک دین خود بگوی و شو نکو