مرهم من حیدر و اولاد اوست

لاجرم این ریش و زخم من نکوست

هرچه از هستیست جمله هست ازوست

غیر این معنی همه رنگست و بوست

عدل پیش مصطفا و آل اوست

در معانی همچو روی او نکوست

عدل پیش مصطفی و آل اوست

خوی عادل همچو روی او نکوست

اصل معنی آنکه جان من ازوست

در معانی دیدن جانان نکوست

اهل راز آنست کو شد مست دوست

گفت مستی‌ام همه از خمّ اوست

شهر ما را نام باشد علم دوست

علم یار ما چو روی او نکوست

پیش دانا صورت و معنی ازوست

پیش نادان حیرت این گفتگوست

خواب چبود غفلت و پندار اوست

هست بیداری همه بیدار دوست

گرچه دنیای دنی اقطاع اوست

آتشست او زان ندارد هیچ دوست

آسمان و عرش و عنصر چیست پوست

خاک الحق جمله را مغزی نکوست

پای تا سر زاریم چه رگ چه پوست

همچو چنگی زانکه میداری تودوست

چون چنین عقدیش حاصل شد ز دوست

قول وفعلش جمله قول و فعل اوست

زشت او زشت و نکوی اونکوست

زشت دشمن دار نیکو دار دوست

خواستن از تو نه زشت و نه نکوست

نه ترا دشمن توان گفتن نه دوست

پیر گفتش آنکه میکائیل اوست

لطف را و رزق را دادن نکوست

گرچه تن را نیست قدری پیش دوست

یوسف جان در حریم خاص اوست

قالبش ماراست قلبش آن دوست

مغز آن اوست وان ماست پوست

او چو میداند که کار از بهر اوست

گر برای او بخون گردم نکوست

کاین زمان من میکشم از بهر دوست

دوست داند کاین همه از بهر اوست