مرد گفتش تو بسالوس و برنگ

میکنی مال مسلمانان بچنگ

دل چه بندی در جهان جمله رنگ

کاخرش اینست یعنی گور تنگ

سر بسوی او نبردندی بسنگ

یعلم اللّه گر بخوردندی ز ننگ

خیل او چندان زدندش چوب و سنگ

کز تن او خون روان شد بیدرنگ

آنکه عمری سیم و زر آرد بچنگ

جمله بگذارد شود در گور تنگ

هر دو از یک جوز میکردند جنگ

شیخ گفتا کرد میباید درنگ

بلکه گر شاهی ترا آید بجنگ

تو بسازی جنگ او هم بیدرنگ

بود ازان اعرابی شوریده رنگ

کرد روزی حلقهٔ کعبه بچنگ

سالک از خون کرد ادیم چهره رنگ

رفت پیش آدمی با عیش تنگ

گر کنی در راه یک ساعت درنگ

ما دو عالم بر تو گردانیم تنگ

بود مغناطیس چون آهن برنگ

زآن بهم رنگی درآوردش به تنگ

ای ز بی انصافی خود خورده سنگ

با خدای خویشتن بودی بجنگ

نه ره سالوس و دلق و نام وننگ

نه سر کبر و نه خشنود و نه جنگ

جهد کن تا جوهرت آید به چنگ

تا رهی از گیر ودار و صلح و جنگ

باز بعضی در پی ناموس وننگ

بازمانده درگل و در خار و سنگ

هر که او واصل برست از نام وننگ

شیشهٔ سالوس بشکست او به سنگ

چون قدم بیرون نهد زین خاک تنگ

بگذرد از کل نام و جزو ننگ

پردهٔ دید او عجایب سرخ رنگ

بد فراخ امّا درونش گشته تنگ

نور او اسفید رنگ و رنگ رنگ

گرد خود پیچیده بود آن پرده تنگ

عاشقی و آنگهانی نام و ننگ

او نشاید عشق را ده سنگ سنگ

گر ز هر چیزی بلنگی دور شو

راه دور و سنگلاخ و لنگ لنگ

مرگ اگر مرد است آید پیش من

[...]