آیهٔ نصرٌ من الله نک منم

پر ز افرشته است یکسر جوشنم

چند باید داشت این تار تنم

همچو عیسی پای بند سوزنم

نیست در نزد خدای ذوالمنم

بد ز کشتن، سر به نیزه بردنم

کیست این گویا و شنوا در تنم؟

باورم یارب نیاید کاین منم!

بین لباس کهنه را زیب تنم

پای در زنجیر و غل در گردنم

غوطه ها زد در خوی محنت تنم

تا گره زد درهمی را دامنم

بنده ئی باید که پیچد گردنم

لرزه اندازد نگاهش در تنم

خواهم ار دست یکی کوته کنم

صحبت بحران بلرزاند تنم

گرچه اندر کنج عزلت ساکنم

شور و غوغایی ست اندر باطنم

می نهم دامی، شکاری می زنم

جوله‌ام، هر لحظه تاری می‌تنم

لعل و مروارید دامن دامنم

سیم از صندوقهای آهنم