من ترا راهی نمایم از کرم

غیر این ره خود بعالم نسپرم

من ترا حالی ببخشم از کرم

تا شوی در پیش دانا محترم

پیش دانا عدل و انصاف کرم

پیش نادان بخل باشد محترم

نطق اگر بودش درشت و لفظ گرم

خوش خورم کآمد چو تیغی چرب ونرم

مهر از بهر سگ کویت ز شرم

شد ز رنگ و گردهٔ آورد گرم

جانت را عشقی بباید گرم گرم

ذکر را رطب اللسانی چرب و نرم

گر کنی در پای قهرت مضطرم

صد نثار لطف ریزی بر سرم

باز با جبریل گفت ای محترم

من نیم قاری نبود او لاجرم

دور کردی از پدر وز مادرم

ژندهٔ بگذاشتی اندر برم

گفت ناپخته بخور تا بنگرم

گفت ناپخته چو مرغان هم خورم

زانکه گر از لوح نگشاید درم

چون قلم از غصه دربازم سرم

تا نه بیند کس مرقع در برم

اهل دل را بدنگوید بر سرم

هست در دریا یکی حیوان گرم

نام بوقلمون و هفت اعضاش نرم

روز و شب چون حلقه میگردد سرم

تا که میگوید درون دل درم

حلقه ام گم شده پا و سرم

لاجرم چون حلقه مانده بر درم

چون ز قطران جامه سازد در برم

برفشاند طشت اخگر بر سرم

گر بسی بنشینی ای سالک برم

من در این راه از تو سرگردان ترم

چون نیامد جام اول در خورم

شاه استادست آخر بر سرم

عاشق بیچاره گفت ای دلبرم

چون تو از شفقت نشستی بر سرم

من ازین غم بر سر خاکسترم

دیگری را سر براهی چون برم