هم جزو کس را نبیند یک زمان

هم جزو کس رانداند جاودان

خود چو این کس نیست مویی در میان

چون نتابد سر چو مویی از جهان

گر من افتادم در آن آب روان

از چه افکندی تو خود را در میان

گر تو می‌بینی کسی را آن زمان

من نیم آن هست هم شاه جهان

ما به شب پیش تو آریمش نهان

آن چنان کو را خبر نبود از آن

مانده بود او خیره، نه عقل و نه جان

نه درین عالم به معنی نه در آن

نه زمانی محو می‌گردد ز جان

نه از و یک ذره می‌یابم نشان

چون درآید این چنین آتش به جان

کی گذارد نام و ننگم یک زمان

تا نگردی بی‌خبر از جسم و جان

کی خبر یابی ز جانان یک زمان

هیچ کس محرم نبودش در جهان

همچنان می‌گشت با غم بی‌جنان

نیم کشته، نیم مرده، نیم جان

وز تهی دستی نبودش نیم نان

جمله دانستند کین شیوه کمان

نیست بر بازوی مشتی ناتوان

یا شما را کس چه گوید در جهان

با چه کارآیند مشتی ناتوان

گر شما باشید و گرنه در جهان

اوست مطلق پادشاه جاودان

یوسف صدیق گفت ای مردمان

من خطی دارم به عبرانی زبان

در نشینی با گدایی در نهان

از تو پردازم همین ساعت مکان

آن که و مه هرک دیدش آن چنان

همچو باران خون گرستی در نهان

چون بدید آن ماه را شاه جهان

می‌ندانم تا چه گویم این زمان

نیست ممکن آنک یابد یک زمان

جز خموشی گوهری تیغ زفان

شیخ را گفتا بگو ای پاک‌جان

تا جوان‌مردی چه باشد در جهان؟