یار با ما امتحانی کرد باز

لیک با بیگانه نتوان گفت راز

گر چه می‌کوشیم و جهدی می‌کنیم

تا کنیم از خودنمایی احتراز

خود اگر در خانه آبی می‌خوریم

[...]

کاروان بربست بار و ره دراز

برگ راه و توشهٔ منزل بساز

در سلوک امتحان بی عذر و دفع

رهنوردی چست باید چشم باز

تا نماند از رفیقان بازپس

[...]

دوش یار آمد به بالینم فراز

گفت ای خوش خفته شب‌های دراز

ای به خود مشغول چون رهبان به بت

گوییا ما را نخواهی دید باز

اعتبار از ما ز خود کن اعتبار

[...]

داستانی از ریاست بی نیاز

پاک دین و پاک رأی و پاک باز

تا مرا از پردۀ عشاق باز

در عراق افکند بی ترتیب و ساز

عمر دهقان باد تا صد سرو باز

در ریاض عیش بنشاند به ناز

کوچ را از گو کچه تا کردیم ساز

سوی ایران رخت بر بستیم باز

لشگر از منصوریه برخاست باز

عازن در بند شاه سرفراز

زال گفت او قصه ای دارد دراز

چون کنم این قصه را سر با تو باز

حال این دلداده و آن دلنواز

گفتم القصه به یاران جمله باز

زان کرامت گر چه ظاهر بود راز

حالتی کردم که نتوان گفت باز

مرغ و ماهی خفته شب‌های دراز

تا سحر چشمم به زاری مانده باز

همچو معشوقی که بر عاشق به ناز

مهر می‌ورزید اینت ای دلنواز

تا اگر عشقت بود باری مجاز

هم به حق آن عشق گردانند باز

از حدیث مرد نادان یافت باز

کآمد از پیش سپهبد بر مجاز

طالش اندر پشت از آن راه دراز

پیش او سنگی دگر آورده باز

مهربان زیدی براری دلنواز

نام لیلی به مجنون برده باز

قصه مستغرقی در حرص و آز

بشنو از من تا بگویم با تو باز

شیر مردان اندرین دیر مجاز

دست همت بگسلانند از نیاز

باز می نشناختم شیب از فراز

مشرق از مغرب که میدانست باز