هر یکی را حق عوض بدهد هزار

تا چه باشد قبض و بسط کردگار

هم وجوه شفقت آمد بی شمار

جمله را دریاب اگر داری به کار

داده برگی می برد باغ و بهار

نیم جانی را عوض یابد هزار

بر نبی خویش گفتند آشکار

بهر ما کن پادشاهی برقرار

زآنکه جبّاران ز اولاد و دیار

دورمان کردند اینسان خوار و زار

اندر آن باشد سکینه استوار

که بماند از آل موسی یادگار

بعد ایشان خواستی ور کردگار

کس نکردی زآن جماعت کارزار

ور خدا میخواست ز ایشان کارزار

کس نکردی هم نباشد گیر و دار

تا برد در نظم تام آن را به کار

بخشد ار خواهد به کس پروردگار

پس بر ایشان فرض آمد کارزار

تا بر افتد تخم جور از روزگار

یا به جنّت در خلودی یا به نار

هر دو عین توست نیکو یاد دار

داده بودش پادشاهی کردگار

شکر آن را داشت با حق گیر و دار

این زمان هستی تو گر پروردگار

شمس را از جانب مغرب بیار

این بود از فرط عشق آن نگار

نی ز بهر امتحان حسن یار

کُشت و درهم کوفت مرد رهسپار

بهر موت اختیاری آن چهار

حق بود بس بی نیاز و بردبار

هر چه زو داری طمع با وی بیار

یعنی از اشیاء نامطبوع خوار

که شما را هیچ آن ناید به کار

وین نباشد جز ز روی اختیار

کلفت است آن گر شود بر خلق بار

جز که گردد منتقل در اتّجار

نقد از دستی به دستی در قرار

مینماید مر شما را او شمار

بر وی اعنی بر فعال و بر شعار