خور به شادی روزگار نوبهار

می گسار اندر تکوک شاهوار

داشتی آن تاجر دولت شعار

صد قطار سار اندر زیر بار

مرد مزدور اندر آغازید کار

پیش او دوستان همی زد بی کیار

رأی مجلس کرد رای شهریار

پادشاه تاج بخش تاجدار

سیف دولت شاه محمود آنکه شد

مجلس او آسمان افتخار

ای خداوند خداوندان دهر

[...]

زینهار ای یار ِگلرخ زینهار

بی‌گنه بر من مکن تیزی چو خار

لالهٔ خود رویم از فرقت مکن

حجرهٔ من ز اشک خون چون لاله‌زار

چون شکوفه گرد بدعهدی مگرد

[...]

ای ز دولت دست جاهت را سوار

هیچ میدان چون تو نادیده سوار

عدل تو بفزود زینت ملک را

زینت ساعد بیفزاید سوار

حزم تو چون خاک و عزم تو چو باد

[...]

خواجه شغل بنده را تیمار دار

تا کمر پیشت ببندم بنده وار

وقت من خوش دار و برگم ده که من

خوشترین وقتی تو را آیم به کار

تا بود نام محمد بر سرت

[...]

بازبنگر نوح را غرقاب کار

تا چه برد از کافران سالی هزار

باز اسمعیل را بین سوگوار

کبش او قربان شده در کوی یار

باز عیسی را نگر کز پای دار

شد هزیمت از جهودان چند بار

نیستم نومید و هستم بی‌قرار

بوک درگیرد یکی از صد هزار

چشم من گر می‌نگرید آشکار

جان نهان می‌گرید از شوق تو زار

در زمستان سیم آرد در نثار

زر فشاند در خزان از شاخسار

چیست گردون سرنگون ناپایدار

بی‌قراری دایما بر یک قرار

چون شد آن نور معظم آشکار

در سجود افتاد پیش کردگار

در طلب بر خود بگشت او هفت بار

هفت پرگار فلک شد آشکار

گشت او مبعوث تا روز شمار

از برای کل خلق روزگار

کرد دعوت هم به اذن کردگار

جنیان را لیلة الجن آشکار

دعوت حیوان چو کرد او آشکار

شاهدش بزغاله بود و سوسمار

بر میان دو کتف او خورشیدوار

داشته مهر نبوت آشکار