جامه چون درتوله است از قنطره

در کدینه گشت پاره یکسره

مفرش از جرجانی و مخفی شمار

در جهای خط و حبر محبره

لشکر موئینه را صوف بین

[...]

بس بگردید و بگردد روزگار

دل بدنیا در نبندد هوشیار

در جواب او

بس بپوشید و بپوشد روزگار

خلق را رخت زمستان وبهار

[...]

سرو بالای تو سر تا پا خوش است

راستی آن قامت زیبا خوش است

قد صوف سبز سرتا پا خوش است

وان بزکتان ببریک لاخوش است

هر که میگیرد دلارامی ببر

[...]

دل ندارد هر که او را درد نیست

وانکه این دردش نباشد مرد نیست

جامه بیچاک صاحبدرد نیست

غیر یکتائی بپوشش فرد نیست

از گل بستان چو نازی پیش ما

[...]

خوشتر از حمام و رخت پاک نیست

کهنه گر باشد لباست باک نیست

هر که در بر جامه خود میدرد

در حقیقت صاحب ادراک نیست

از همه رختی ببرمیکن مله

[...]

نگارا مردگان از جان چه دانند

کلاغان قدر تابستان چه دانند

نیفتد جمله با احوال پرده

که سلطانان غم دربان چه دانند

بصوف زاغکی کم زروسی

[...]

گرچه سلطانست در جمع رخوت

جامه قلبست چون شد دامنش

این معما هر که چون بند قبا

میگشاید میدهم پیراهنش

از رخوتم عاریت کردی طلب

(چون برم از پیش یاری آمدی)

از فراش خانه هیچم کم نبود

(گر بمن خرم نکاری آمدی)

جامه بودی مرا از صوف نیز

[...]

جامه پوشانند در بازار رخت

یکقدم درنه که بازاری خوشست

هیچکس رانیست از رختی گزیر

از گداو شاه و از برناو پیر

گر در آمد بقچه را زد دور باش

گفت ای خسقی زوالا دور باش

گر در آمد بقچه را زد دور باش

گفت ای خسقی زوالا دور باش