بوستان را مهرکانی باد زر آگین کند

رنگ بستاند ز گلها باده را رنگین کند

روی هامون را کند مانند سوزن گرد زرد

هر گیاهی را بر او چون سوزن زرین کند

دختران تاک رز را گر ببیند باده خوار

[...]

هرکه چون من دل فدای دیدن دلبر کند

هرکه چون من جان فدای صحبت جانان کند

هرچه در عالم عنا باشد عدیل دل کند

هرچه در گیتی بلا باشد قرین جان کند

لالهٔ نعمان حجاب لؤلؤِ لالا کند

عنبر سارا نقاب لالهٔ نعمان کند

چون کند شادی ز میدان، روی در مجلس کند

چون کند مردی ز مجلس روی در میدان کند

صورت شیطان قضا چون صورت حورا کند

خلقت حورا قَدَر چون خلقت شیطان کند

پنج در چه فایده چون هجر را شش تو کند

خون بدان شد دل که طالب خون دل را بو کند

چنگ را در عشق او از بهر آن آموختم

کس نداند حالت من ناله من او کند

ای به هر سویی دویده کار تو یک سو نشد

[...]

دیده پرخون من گر این چنین طوفان کند

پنجه خورشید را سرپنجه مرجان کند

در تن خاکی چه بال و پر گشاید جان پاک؟

در سفال تشنه چون نشو و نما ریحان کند؟

می شود مطلق عنان نفس از وفور مال و جاه

[...]

بیضه خورشید را بر فرق گردون بشکند

چون همای همتم بال و پرافشانی کند

جلوه قد تو گر از ناز دامن بر زند

باغبان از گلستان از سرو قمری دل کند

غمزه ات در بزم خوبان مست خود را افگند

رنگ بر رخساره عصمت میان را بشکند

هر که را درد غریبی در جهان مضطر کند

یاد باید از عزای سبط پیغمبر کند

آنکه اندر ماتمش در باغ جنت روز و شب

اشک حسرت مصطفی از چشم گریان تر کند

آنکه تا روز جزا اندر نجف شیر خدا

[...]