عاشقی دشواردان، چندان که باشی یار خود

چون زخود بیزارگشتی، عاشقی دشوارنیست

صورت بت کافری باشد پرستیدن ولی

بت پرست ار معنی بت بازداند واصل است

ماجرای عشق را روزی بگویم پیش خلق

ورنگویم عاشقی خود می‌کند اظهار خویش

ای که ازمن‌کار خود راچاره می‌جستی که چیست

این مگو ازمن که من خود عاجزم در کار خویش

کشتگان خویش را در پیش مردم جلوه ده

تا شهیدان ترا آیین ماتم برفتد

ما پی تحصیل یار و یار در دل بوده است

حاصل تحصیل ما تحصیل حاصل بوده است

هرکسی را کارخویش وهرکسی را یار خویش

صیرفی بهتر شناسد قیمت دینار خویش

مقصد از هستی ما رنج و غم و آزار بود

ورنه در کنج عدم آسودگی بسیار بود

با که گویم ور بگویم کیست تا باور کند

کان پریرویی که من دیوانهٔ اویم منم

می‌کشد غیرت مرا غیری اگر آگه شود

زانکه می‌ترسم که از عشق تو باشد آه او

چشم در ره دار و جان بیدار و دل در انتظار

تا مراد جان ودل ناگه درآید در کنار

روی بی رنگی ندیدی، رای یکرنگی گزین

زانکه یک رنگان در این ره واصلند ای مردکار

ای طلبکار معافی اول از خود دور شو

[...]

آنچه من بینم اگر خلق جهان دیدی یقین

روز و شب همچون فلک سرگشته وجویاستی

زاهد امروز ار بدیدی چشم پرآشوب دوست

کی در آن پژمردگی وعدهٔ فرداستی

هرکه او مجروح تیر غمزهٔ جانان نشد

[...]

گر تو فرعون منی از ملک تن بیرون کنی

در میان جان ببینی موسی هارون خویش

یک قدم بر جان خود نه یک قدم برهر دو کون

زین نکوتر رهروان عشق را رفتار نیست

راست رو را پیر ره کن گرچه زن باشد که خضر

چون به ظلمت ره کند گم مادیانش رهبر است

جعفر آن باشد که طیار از فلک بیرون رود

نه کسی کو بال را طیار دارد جعفر است

در تصوف رسم جستن خنده کردن بر خود است

[...]

در طریقت هرکه در هر عالمی گامی زند

کی توان گفتن که هست او مرد کار افتاده‌ای

ای که دل بر هجر بنهادی و سستت گشت پای

در حریم وصل یار خویش مشکل می‌رسی

از جنون عشق زنجیری که در پای منست

چشم‌ها بگشوده وحیران سودای منست

مرد عاشق پیشه فارغ نیست ازسودای دوست

زانکه مردان خدا را عشق تا حق رهبر است

نکتهٔ وَجَهت به وجهی خالی از اسرارنیست

چشم حق بین باز کن کاینجا بجز دیدار نیست

عالمان را علم هست و ره به اوج راز نیست

هست مرغِ خانه را بال و پرِ پرواز نیست