چنان زی که مور از تو نبود به درد

نه بر کس نشیند ز تو باد و گرد

به سالار شهر کجا برشمرد

بنه نیز هرچ آن نشایست برد

همه برد پیش نریمان گرد

به مهر آفرین کرد و بر وی شمرد

سر که سپید و رخ دشت زرد

خم باده لعل آبدان لاژورد

چو گردی شده یوز کش در نبرد

بود ترگ زرین و خفتانش زرد

دگر لشکری بی کران بر شمرد

که آید به جنگ نریمان گرد

سوی چینیان رفت تا بنگرد

درفش سران یک به یک بشمرد

سوارانش چونان که روز نبرد

ز دریا به گردون برآرند گرد

پیاده کند بیش جنگ و نبرد

بر آرد ز گردان گه حمله گرد

هوا نیلگون شد چو تیغ نبرد

چو رخسار بد دل زمین گشت زرد

غو کوس بودی غریوش به درد

سنان ها مژه اشک خون جامه گرد

زدش زابر بر سنگ تا گشت خرد

بیفکند از این گونه بسیار گرد

ز خون از در و دشت بنشت گرد

شنا برد در خون همی اسپ و مرد

بر ما دمان اژدهای نبرد

کمند یلان است در تیره گرد

توانگر که او را نه پوشش نه خورد

چه او و چه درویش با گرم و درد

یکی خانه آباد هرگز نکرد

که از ده فزون بر نیآورد گرد

ستونی میانش در از لاژورد

خروسی بر او کرده از زر زرد

بد اسپ از گیا بیش وز ریگ مرد

از اختر سپاهش بد از چرخ گرد

بپوشید پهنای هامون ز مرد

ببد خشک دریای گردون ز گرد

نریمان چپ و راست اندر نبرد

همی تاخت بر گرد گردان چو گرد