نه جایی تهی گفتن از وی رواست

نه دیدار کردن توان کو کجاست

نه از بهر جایست بر عرش راست

جز آنست کز برش فرمانرواست

خبر زآنچه بگدشت یا بود خواست

زکس ناشنیده همه گفت راست

به چندین بزرگی جهاندار راست

بدو داد پاک این جهان او نخواست

ره دین بپای آر خود چون سزاست

که گیتی به دین آفرید ست راست

سر هر دوره راست کن چپ و راست

از آن ترس کآنجا نهیب و بلاست

همو قبلهٔ هر فرشته است راست

بدان کز گلش بود چو آدم که خاست

هوا و آتش و آب هریک جداست

زمین هر چهارند یکجای راست

زمین قبلهٔ نامور مصطفی است

از او روی برگاشتن نارواست

تن او را به کردار جامه است راست

که گر بفکند ور بپوشد رواست

ز تو هرچه نتوانی ایزد نخواست

تو آن کن که فرمودت از راه راست

که با رأی ما هر که دل کرد راست

بجویند جمشید را تا کجاست

که برنا اگر چیزجز می نخواست

بدان پس مهمانیی خواست راست

گرین نر را گفت با جفت راست

کنم ، پس شوم جفت آن کم هو است

بدو گفت ارایدو نکه این هست راست

ز یک آرزویم دو شادی بخاست

چو پر دَخته شد جای بر پای خاست

نیایش کنان گفت کای شاه راست

چو خورشید بی کاست بادی و راست

بداندیش چون ماه بگرفته کاست

کدامست ازین جنگیان چپ و راست

سلیحش چه چیزو درفشش کجاست

ز تور اندرون تا که گرشاسب خاست

گذر کرده بُد هفتصد سال راست

جهاندار گفتا چنینست راست

بدین، برز و بالا و چهرش گواست