نان و جان تو در خزینهٔ اوست

تو نداری خبر دفینهٔ اوست

یقینش شد که شاه آئینهٔ اوست

همین شاه آشنای دینهٔ اوست

گر چه دردت ز خشم و کینهٔ اوست

نه دوا نیزت از خزینهٔ اوست؟

عرش و کرسی دلست و سینه اوست

قاسمی بنده کمینه اوست

آن جعبه که رأی خلق گنجینه اوست

بی‌مهری روزگار از کینه اوست

فرمان سعادت و شقاوت دارد

این راز نهفته ای که در سینه اوست