به چین در قبا بستهٔ کین مباش

قبای تو را گو یکی چین مباش

که آشفتهٔ خویش چندین مباش

ببین خویشتن خویشتن بین مباش

بدین یال و کوپال غمگین مباش

همی شاد می‌باش و پرکین مباش

ز اندوه تسلیم غمگین مباش

از آن بدگهر مرد پرکین مباش

ای دل ز گرد کلفت عالم غمین مباش

چون آسمان وگرنه به روی زمین مباش

بگذار هرچه هست بجز ساغر شراب

واقف ز جام باش و چو جم از نگین مباش

خواهی که ایمن از بد و نیک جهان شوی

[...]

چون ترا مسکن میسر شد پی تزیین مباش

تخته کز دریا ترابیرون برد رنگین مباش

چون سبکروحان لباس از اطلس افلاک کن

همچو صوفی زیر بار خرقه پشمین مباش

راهرو را بستر و بالین بود خواب گران

[...]

چون ترا مسکن میسر شد تزیین مباش

تخته کز دریا ترا بیرون برد رنگین مباش

دیده بد می کشد رنگین لباسان رابه خون

شمع مارا جامه فانوس گو رنگین مباش

افسر زرین سر خورشید رادر کارنیست

[...]