چنین بد که گفتم کم و بیش نه

مرا ایدر اکنون کس و خویش نه

مهلت کس تا نفسی بیش نه

کس نفسی عاقبت‌اندیش نه

آن او می‌دید، آن خویش نه

هست حال ما همه زین بیش نه

ذوق چه بوددر وصال خویش نه

جملگی یک گشته و پس پیش نه

خسروا گر عاشقی جام بلا پیش نه

داغ عقوبت بیار بر جگر رویش نه

تابه تیره ست عقل صیقل او کن ز عشق

تا به چو آیینه گشت دم مزن و پیش نه

نعل در آتش فگن از پی معشوق و گر

[...]

درین ره قدم بر سر خویش نه

وز آن پس سر خویش را پیش نه

مهر خموشی به لب خویش نه

پستی خود را نکنی فاش به

بهر خدا هم تو قدم پیش نه

مرهمشان بر جگر ریش نه