سر هوشمندش چنان خیره کرد

که سودا دل روشنش تیره کرد

زد برآب این نقش و جان را خیره کرد

چشمه ی صاف خرد را تیره کرد

که اندیشهٔ بد، سرش خیره کرد

جهان بینش شید اهرمن تیره کرد

بداندیش رویش چنان خیره کرد

که در دیده اش آسمان تیره کرد

فرۀ غرای تو چشم مرا خیره کرد

طرۀ زیبای تو عقل مرا تیره کرد

برد به شیرین لبی شیرۀ جان مرا

کام مرا شکرین بردن آن شیره کرد

سلسلۀ موی تو یافت چه آشفتگی

[...]

چشم شور اختران را خیره کرد

هرطرف‌خصمی‌بر ایشان‌چیره کرد

سرخی رنگ تو، چشمم خیره کرد

زشتی رویت، فضا را تیره کرد