شامش از صبح فروزنده در آویخته است

شبش از چشمه ی خورشید برانگیخته است

گوئیا آنک گلستان رخش میآراست

سنبل افشانده و بر برگ سمن ریخته است

یا نه مشاطه ز بیخویشتنی گرد عبیر

[...]

مر این فتنه فرهنگ انگیخته است

به حنظل درون توش آمیخته است

گل بین که ز عندلیب بگریخته است

با دامن با قلی در آمیخته است

بگذشته ز سبحان سخنی چون بلبل

وز دامن باقلی در آویخته است

گلی از باغ وفا ریخته است

در نسیم نفس آویخته است

طراح که طرح این بنا ریخته است

انواع صنایع بهم آمیخته است

دهقانی باغ سحر پنداری از اوست

کز آب نهال‌ها برانگیخته است

راحت و محنت عالم به هم آمیخته است

گوهر تجربه در خاک سفر ریخته است

هر کجا خار و گلی دست و گریبان بینی

حسن و عشق است که با یکدگر آمیخته است

برگرفته است ز خاکستر دوزخ مشتی

[...]

نگه مست تو کار عجب آموخته است

خاک میخانه و مسجد به هم آمیخته است

شیخ سجاده به بیرون درآویخته است

دل محراب ز قندیل فرو ریخته است

ساقی کامشب نشاط انگیخته است

زین باده که در ساغر ما ریخته است

غم سوزد و عمر سازد افزون گویی

با آب حیات آتش آمیخته است

جوان‌ چون‌ شنید آن که‌ خون‌ ریخته‌ است

چنان‌صعب‌شوری‌برانگیخته است