آنچه میباید نمیداند کسی

این سخن را چون بداند هر کسی

وگر نه چه ایشان چه کمتر کسی

فروتر نبینند ازو خود کسی

بدو گفت در کار کشتی کسی

نتابید در پیش دستم کسی

ای کاش زخم سینه ی ما واکند کسی

شاید ترحمی به دل ما کند کسی

از ما چو برق می گذرد آفتاب ما

کو فرصتی که عرض تمنا کند کسی

تکلیف جلوه قامت او را ز عقل نیست

[...]

آنچه من یافتم از چهره زیبای کسی

به دو عالم ندهم ذوق تماشای کسی

از خدا می طلبم عمر درازی چون زلف

که کنم مو به مو سیر سراپای کسی

تیغ از جوهر خود سلسله جنبان دارد

[...]

روی خود ز آیینه بیند هر کسی

تا شود بر حسن و قبح آگه کسی

رزمجوئی کرد ، با چون من کسی

خواست یاری، از عقاب و کرکسی