تن آزاد و آباد گیتی بر اوی

بر آسوده از داور و گفتگوی

چو این گفته شد فرّ یزدان از اوی

بگشت و جهان شد پر از گفت‌وگوی

بپرسید کاین چاره با من بگوی

نتابم ز رای تو من هیچ روی

سر تازیان مهتر نامجوی

شب آمد سوی باغ بنهاد روی

همیدون به ضحاک بنهاد روی

نبودش به جز آفرین گفت و گوی

بدو گفت بنگر که از آرزوی

چه خواهی بگو با من ای نیک‌خوی

که فرمان دهد تا سر کتف اوی

ببوسم بدو بر نهم چشم و روی

نگر تا که ابلیس از این گفت‌وگوی

چه کرد و چه خواست اندر این جستجوی

پدید آمد از هر سویی خسروی

یکی نامجویی ز هر پهلُوی

سواران ایران همه شاه‌جوی

نهادند یک‌سر به ضحاک روی

پس آیین ضحاک وارونه‌خوی

چنان بد که چون می‌بدش آرزوی

کجا نامور دختری خوبروی

به پرده درون بود بی‌گفت‌گوی

چنین گفت با نامور ماهروی

که مگذار این را ره چاره جوی

سخن سربه‌سر موبدان را بگوی

پژوهش کن و راستی بازجوی

زمین کرده ضحاک پر گفت و گوی

به گرد جهان هم بدین جست و جوی

نشد سیر ضحاک از آن جست جوی

شد از گاو گیتی پر از گفت‌گوی

فرانک بدو گفت کای نامجوی

بگویم تو را هر چه گفتی بگوی

پدر بد تو را و مرا نیک شوی

نبد روز روشن مرا جز بدوی

همه سوی دوزخ نهادید روی

سپردید دلها به گفتار اوی

گرانمایه فرزند او پیش اوی

ز ایوان برون شد خروشان به کوی