جانا! غم تو فکند در کوی مرا

چون گوی روان کرد به هر سوی مرا

گر آه برآرم ازدل پرخونم

خونی بچکد از بن هر موی مرا

ای شده ماه نما دیده بدخوی مرا

دیده ای هیچگه آن ماه جفا جوی مرا

نتواند که کسی را نکشد با آن روی

واگذارید به من آن بت بدخوی مرا

اره گر از پی آن روی نهندم بر سر

[...]

گر قصد کند بصد ضرر روی مرا

ور بسته بر آرد بسر کوی مرا

تا حاکم بر کمال فرمان ندهد

نقصان نکند بیکسر موی مرا

برآری اگر آرزوی مرا

کنی لعل مانند روی مرا

بده ساقی آن آبِ روی مرا

همان مایة شست‌وشوی مرا

برآور یکی آرزوی مرا

سپید آر از این کار روی مرا

برآور تو آن آرزوی مرا

مرنجان دل کامجوی مرا

کرد چرخ دورو، دو موی مرا

تا چه آید از این دو، روی مرا

روی و مویم ز چرخ دیگر شد

لیک دیگر نگشت خوی مرا

هر چه سالم فزون تر آمد، نیز

[...]

پر کن از خم می کدوی مرا

تر کن از جام می گلوی مرا

تو که سیراب گشته ای زین جوی

نیز در جوی زن سبوی مرا

یا کدوی مرا پر از می کن

[...]