صبح چون از روی مشرق رو نمود

صحن مینا روضه مینو نمود

گیسوی شب شد سفید و آفتاب

نور شیبش از ته گیسو نمود

هندوی شب مرد و خورشید آتشی

[...]

آفتاب مه نقابی رو نمود

تو نکو می بین که او نیکو نمود

ذره ها روشن شدند از آفتاب

نور او بنگر که مارا هو نمود

دیده ام آئینهٔ گیتی نما

[...]

عین او در عین اعیان رو نمود

چون نظر فرمود غیر او نمود

به درگاه ایزد همی رو نمود

طلب ارزوی دل از او نمود

پیر مغان باز دوش جانب خم رو نمود

خشتش از سر گرفت میکده خوشبو نمود

منادیِ میْ‌کشی روان به هر سو نمود

صافی چون شد افق هلال ابرو نمود