دوش از چشمم سرشگ خون افزون ریخت

وین طرفه که درجام می گلگون ریخت

می خواست که خون به خون شوید چشمم

بنگر که بهانه کرد و خون در خون ریخت

ازین پاسخ دل گل موج خون ریخت

گهر زانموج از چشمش برون ریخت

اول ز دو دیده سیل خون ریخت

وانگه نمک از جگر برون ریخت:

هر گریه که کرد موج خون ریخت

هر دم که زد آتشی برون ریخت

این گفت و ز دیده سیل خون ریخت

خوناب دل از درون برون ریخت

لیلی ز مژه سرشک خون ریخت

و اسرار نهان ز دل برون ریخت

چو ظاهر شد گهرها زان برون ریخت

لئالی هستی از مخزن فزون ریخت

از سرش خون سیه بیرون ریخت

بر ورق از بن مژگان خون ریخت