به مداوای نفس مشغولم

زآنکه گوید همی که معلولم

گفت بنگر که از چه معلولم

کز خور و خواب و عیش معزولم

ره باز ده از ره قبولم

بر روضهٔ تربت رسولم

ای عشق تو قبلهٔ قبولم

کرده غم تو ز جان ملولم

خورشید رخت بتافت یک روز

تا کرد چو ذرهٔ عجولم

می‌تافت پیاپی و دمادم

[...]

دگر ره گفت اگرچه بوالفضولم

نسَب نقدست باری از رسولم

جهان گر آب گیرد من بشولم

از آن معنی که نرسد بر پژولم

آن رفته که بود دل بدو مشغولم

وافکنده به شمشیر جفا مقتولم

بازآمد و آن رونق پارینش نیست

خط خویشتن آورد که من معزولم

تا به تشویش راح مشغولم

از صلاح و فلاح معزولم

مگردان بیش ازین از غم ملولم

قبولم کن اگر چه ناقبولم

عروجی ده به معراج قبولم

رهی بنما به درگاه رسولم

من از رفتار او بینی ملولم

کجا گفتار او افتد قبولم