کوشیدم و درد درد تو نوشیدم

کردی تو جفا و من فرو پوشیدم

کمتر شدی ار چه بیشتر کوشیدم

گوئی که به آتش آب می جوشیدم

من درین جوش گرم جوشیدم

وز تظلم سیاه پوشیدم

بس زهر که از دست غمت نوشیدم

بس جامه صبر و مردمی پوشیدم

جانا خبرت نیست که در بحر غمت

جان دادم و از میان جان کوشیدم

خرقه فقر و فاقه پوشیدم

در ره فقر و فاقه کوشیدم

امشب به غم تو با قضا کوشیدم

چون در ته خم می کهن جوشیدم

دریا دریا می بلا نوشیدم

تا شعله آتش به گیا پوشیدم

چون می انقلاب نوشیدم

از زن و بچه چشم پوشیدم