ره نمی‌داند قلاووزی کند

جان زشت او جهان‌سوزی کند

هر که را سلطان ما بیچارگی روزی کند

بازش از روی عنایت چاره آموزی کند

شمع در آتش نهد پروانه را وز بهر او

گاه در مجلس بگرید گاه دلسوزی کند

سوی درگاهش نیابد عاشق سرگشته راه

[...]

[تیر] ماهت فصل نوروزی کند

بوریاباف تو زردوزی کند

روز مهرت عالم آرا می شود

شب نجومت مشعل افروزی کند

گر بگیری دست هر گم گشته ای

[...]

خواست تا حق رحمت اندوزی کند

مجرمان را عذرآموزی کند

آنچه با برگ درختان ابر نوروزی‌کند

با تهیدستان کف فیاض فیروزی‌ کند

زان سبب فیروز شد نامش‌ که از آیات او

بخت هر روز آشکار آیات فیروزی‌ کند

هست چهرش گنج فیروزی و گردد آشکار

[...]